Wydarzenia
W dniach od 13 do 15 grudnia 2015 r. przeżywaliśmy w naszej wspólnocie parafialnej rekolekcje adwentowe. Prowadził je ks. dr Jacek Pietruszka, Dyrektor Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach. Nauki rekolekcyjne koncentrowały nasze myśli na postaci św. Jana Pawła II, który dopomógł nam w tym, aby nasza parafialna świątynia stała się prawdziwym domem pełnym Bożego Miłosierdzia. Pierwszego dnia poznawaliśmy dom rodzinny Jana Pawła II oraz próbowaliśmy podjąć refleksję nad naszymi domami rodzinnymi, nad ich radościami i smutkami. Podczas Eucharystii o godz. 10.oo, której przewodniczył ks. prał. Marian Bronikowski, przekroczyliśmy uroczyście drzwi naszej świątyni inaugurując Rok Miłosierdzia w naszej parafii. Dokonaliśmy również uroczystego przeniesienia cegły wymurowanej z Drzwi Świętych bazyliki św. Jana na Lateranie w Rzymie, łącząc się w tym szczególnym dniu z papieżem Franciszkiem, który właśnie o tej godzinie otwierał Drzwi Święte w tejże bazylice. Wieczorna Eucharystia, ostatnia w naszym mieście, była wyjątkowym przeżyciem dla wszystkich ochrzczonych w naszej świątyni od roku 1966. Przeżywana 1050 rocznica Chrztu Polski stała się motywacją do odnalezienia swoich chrzcielnych korzeni i odnowienia swoich chrzcielnych przyrzeczeń, aby jeszcze świadomiej przeżywać swoje chrześcijaństwo. Po odnowieniu przyrzeczeń wierni, którzy w miesiącu grudniu na przestrzeni tych lat przyjęli w Kolegiacie sakrament chrztu św. podchodzili do chrzcielnicy, zanurzali w niej swą dłoń w wodzie i wykonywali znak krzyża świętego – szczególny symbol wiary chrześcijańskiej w Boga w Trójcy Jedynego. W drugim dniu naszych parafialnych rekolekcji przyglądaliśmy się posłudze św. Jana Pawła II w domu arcybiskupów krakowskich. Zastanawialiśmy się również nad naszym miejscem w Kościele i naszej odpowiedzialności za tę wspólnotę. Na koniec adwentowych ćwiczeń przypominaliśmy sobie najważniejsze wydarzenia, które dokonywały się w domu Ojca Świętego Jana Pawła II na Watykanie. Był to również dzień przyjmowania Bożego Miłosierdzia w sakramencie pokuty i pojednania. Zanieśliśmy wszystkie nasze intencje modlitewne przez wstawiennictwo św. Jana Pawła II dobremu Bogu, który wciąż patrzy na nas miłosiernym wzrokiem i jest gotowy do pomocy.
Tegoroczna Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 8 grudnia 2015 r. tak w Kościele powszechnym, jak i w naszej wspólnocie parafialnej zapisała się w wyjątkowy sposób w historii wiary. Papież Franciszek inaugurując Rok Miłosierdzia otworzył uroczyście Drzwi Święte w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie. W tej niezwykłej celebracji papieskiej brał udział nasz Proboszcz Ks. Prałat Marian Bronikowski, obchodzący w tym dniu swoje imieniny i rocznicę urodzin. Pamiętaliśmy o nim w modlitwie szczególnie podczas Rorat o godzinie 6.00 a po Eucharystii o godzinie 10.00, której przewodniczył Ks. Michał Styczyński, kontynuując sieradzką tradycję naszego omaggio floreale złożyliśmy kwiaty pod figurą Matki Bożej na placu obok Kolegiaty.
Dużą i niezwykle cenną niespodzianką dla naszej wspólnoty był dar, który Ks. Proboszcz, wróciwszy z Wiecznego Miasta, podczas Mszy Świętej roratniej w czwartek 10 grudnia zaprezentował uczestnikom liturgii. Jest to mianowicie cegła z muru, który zamykał do niedawna Drzwi Święte Patriarchalnej Bazyliki Św. Jana na Lateranie z umieszczonym na niej oryginalnym napisem informującym, że drzwi owe otworzył Św. Jan Paweł II, a zamknął jako jego legat Camillo kard. Ruini. Do jubileuszowego roku 1975 mur zamykający drzwi święte w bazylikach papieskich usuwano w obecności Papieża. W kolejnych jednak już latach jubileuszowych (1983, 2000), m.in. ze względów bezpieczeństwa, zdecydowano, aby mur po uprzednim tzw. recognitio preparatoria – czyli przygotowawczym rozpoznaniu – rozebrać wcześniej. Drzwi Święte Arcybazyliki Najświętszego Zbawiciela oraz Świętego Jana Chrzciciela i Świętego Jana Ewangelisty na Lateranie – bo tam brzmi jej pełny tytuł – Ojciec Święty otworzy w niedzielę Gaudete, czyli 13 grudnia br. Świątynia ta, będąc Katedrą Biskupa Rzymu i najważniejszą świątynia Kościoła katolickiego nosi też zaczytane miano Mater et Caput Omnium Ecclesiarum Urbis et Orbis, tzn. Matka i Głowa wszystkich kościołów Miasta i świata.
Cenna pamiątka łącząca w sobie wspomnienie zarówno Św. Jana Pawła, jak i Papieża Franciszka, umieszczona w sieradzkiej Kolegiacie będzie nie tylko w Roku Miłosierdzia przypominać wszystkim nawiedzającym naszą świątynię o szczególnych łaskach, jakich dostąpiliśmy i będziemy mogli dostąpić w latach jubileuszowych. Jej autentyczność została potwierdzona pismem przez Archiprezbitera Bazyliki Laterańskiej i papieskiego Wikariusza dla Miasta Rzymu Kardynała Agostino Valliniego. Ten materialny ślad ogromnego duchowego dobra, jakie dzieje się w Kościele będzie również Sieradzanom przypominał o Bożym miłosierdziu, którego doświadczamy we wspólnocie wiary.
29 listopada 2015 r. o godz. 18.oo polecaliśmy dobremu Bogu dusze zmarłych rolników działających aktywnie w wojewódzkich strukturach NSZZ Solidarność Rolników Indywidualnych. Na Eucharystii byli obecni przedstawiciele władz wojewódzkich Związku na czele z p. Jerzym Dęgą- jego przewodniczącym i p. Kochanowskim – zastępcą Związku. Byli także obecni przedstawiciele związkowcy ze swoimi sztandarami z Sieradza oraz z Warty.
Na początku Mszy Świętej, główny celebrans ks. prał. Marian Bronikowski odczytał imiona i nazwiska zmarłych związkowców.
Podczas homilii ks. Prałat nawiązał do postaci ks. Apolinarego Leśniewskiego, który podczas Eucharystii sprawowanej jako dziękczynienie za wyzwolenie z rąk najeźdźcy hitlerowskiego zauważył na niej szczególnie obecnych rolników, którzy zostali zaproszeni do czynienia nowych zasiewów z ziarna, które przekazał im ówczesny Proboszcz dla nowego plonu. To piękny gest, który podkreślał zadanie rolnika, który jest wierny swojej ziemi i chce wciąż o nią się troszczyć. Trud pracy rolnika wyznacza pomyślność Ojczyzny.
Na zakończenie Mszy Świętej zabrał głos p. przewodniczący NSZZ Solidarność RI Jerzy Dęga dziękując proboszczowi sieradzkiej Kolegiaty za stałą życzliwość i otwartość na rolników i ich potrzeby. Pan przewodniczący dziękował kapłanom celebrującym Mszę Świętą oraz wszystkim zebranym na wspólnej modlitwie.
W piątek 27 listopada 2015 r. odbyło się w sieradzkiej Kolegiacie spotkanie młodych rejonu sieradzkiego. Była to kolejna stacja w drodze na Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Licznie zgromadzoną młodzież przywitał gospodarz miejsca ks. prał. Marian Bronikowski. Przywołał postać św. Jana Pawła II, patrona Światowych Dni Młodzieży, który bardzo kochał młodych ludzi. Zaprosił również do nawiedzenia relikwii krwi Świętego Papieża przechowywanych w Kolegiacie.
Miłosierni miłosierdzia dostąpią – takie hasło towarzyszyło spotkaniu. Te słowa wzywają do miłosierdzia i obiecują w zamian Boże miłosierdzie. Wspólne spotkanie rozpoczął duszpasterz młodzieży na rejon sieradzki I ks. Michał Styczyński, który przedstawił program oraz ukazał główne myśli Orędzia papieża Franciszka na XXXI Światowy Dzień Młodzieży. Rok Miłosierdzia, Jubileusz, Jezus jest Miłosierdziem, konfesjonał, krzyż, miłość i radość to główne pojęcia, którymi można streścić Orędzie. Uczestnicy na specjalnie przygotowanych kartkach otrzymali krótkie słowniczki ze wspomnianymi wyżej słowami-kluczami, które lepiej pozwolą przyswoić papieski słowo skierowane do młodych.
Podczas modlitewnego wieczoru towarzyszyła zgromadzonym ikona Matki Bożej oraz krzyż św. Franciszka. Te symbolu przypominały wyjątkowe dni peregrynacji krzyża i ikony Światowych Dni Młodzieży w naszej diecezji. Można było wrócić do wielu wspomnień i cudownych spotkań przy krzyżu.
Na spotkanie zostali zaproszeni Goście, którzy podzielili się z młodzieżą świadectwem swojego życia.
Państwo Elżbieta i Marcin Woźniakowie z dziećmi z pobliskiej Warty opowiadali o swoim życiu przeżywanym w cieniu Bożego Miłosierdzia. Eucharystia, modlitwa i codzienna wierność Bogu powodują, że człowiek staje się jeszcze bardziej autentycznym chrześcijaninem. Pani Elżbieta opowiedziała także o cudownym uzdrowieniu ich córki, która nosi imię Faustyna. „Nie wiemy, jaka była przyczyna choroby, która sprawiała wiele bólu małej Faustynie (…) Nie mogliśmy sami nic uczynić – mówiła Elżbieta – Otrzymaliśmy wtedy wiele modlitwy, która dopomogła naszej córce”. Faustyna wyszła z wielkiego cierpienia i choroby dzięki Bożemu Miłosierdziu. Lekarka, która jej pomagała w szpitalu powiedziała któregoś dnia, że na pewno wyzdrowieje mając tak szczególną patronkę swojego chrztu.
Kolejne świadectwo usłyszeliśmy od wychowawczyni Domu Miłosierdzia Św. Józefa w Kaliszu s. Marii Teresy ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przybyłej na spotkanie wraz ze swoimi podopiecznymi Pauliną, Beatą i Pauliną. Dziewczyny podzieliły się świadectwem życia pełnego grzechu i słabości oraz spotkaniem z Jezusem w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, do którego trafiły. Odnajdywanie Chrystusa na modlitwie stało się zaproszeniem do przemiany życia i do szanowania własnej godności. Siostra Maria Teresa zwróciła uwagę na częste zwracanie się do Ojca, który jest Miłosierny i uczy nas miłosierdzia. „Tak często działanie i aktywizm bez Boga doprowadza nas do sytuacji, w której wydaje się nam, że wszystko zależy od nas” – mówiła s. Maria Teresa.
W drugiej części naszego spotkania prosiliśmy Boga o Ducha Miłosierdzia dla nas i dla naszych bliskich, dla młodych przygotowujących się na ŚDM. Mówiliśmy do Pana w ciszy naszych serc, a na końcu adoracji poprosiliśmy wspólnie słowami z Dzienniczka s. Faustyny, które przypomniał papież Franciszek w Orędziu na XXXI Światowe Dni Młodzieży: Dopomóż mi do tego, o Panie, (…) aby oczy moje były miłosierne, bym nigdy nie podejrzewała i nie sądziła według zewnętrznych pozorów, ale upatrywała to, co piękne w duszach bliźnich, i przychodziła im z pomocą. (…) aby słuch mój był miłosierny, bym skłaniała się do potrzeb bliźnich, by uszy moje nie były obojętne na bóle i jęki bliźnich. (…) aby język mój był miłosierny, bym nigdy nie mówiła ujemnie o bliźnich, ale dla każdego miała słowo pociechy i przebaczenia. (…) aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, (…) aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. (…) aby serce moje było miłosierne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich (Dzienniczek, 163).
Na koniec Pan nam błogosławił przechodząc między zgromadzonymi w świątyni wiernymi.
Naszemu spotkaniu modlitewnemu towarzyszył Parafialny Zespół Młodzieżowy Oremus.
Po modlitwie w świątyni wszyscy uczestnicy zostali zaproszeni na gorącą zupę. Mogliśmy też pobyć ze sobą i wspólnie rozmawiać o naszych przyszłych planach i nadziejach na nowy czas, który będzie nas przygotowywał w Roku Miłosierdzia do spotkania z młodymi z całego świata w Krakowie.
